..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Τ΄αφεντικό τρελάθηκε και ζηταει την βοηθεια του κοινου !
Ειναι ζητημα ζωής ,οχι θανάτου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Mία απροσδιόριστα ελαφρόμυαλη ματιά του οικονομικό/πολιτικό/κοινωνικού μου γίγνεσθαι.
Τα διαβάζω συχνά
Μόνος του!
Blog history
8 σχόλια:
Με το χρόνο....
βασικά τίποτα δεν είναι λάθος ωρέ
απ την άλλη τα πάντα μπορεί να ναι λάθος και ο χρόνος να περνάει χαμένος
αυτό που ξεχωρίζει και ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ σε ποια από τις 2 κατηγορίες ανήκουν οι διάφορες παπαριές που κάνουμε ειναι το αν πηγαίνουμε κάπου ή οχι.εννοώ συνειδητά.
αν πηγαίνουμε κάπου συνειδητά τότε κάνουμε λάθη που μπορουν να διορθωθούν.γιατί λες :μα εγώ δεν ήθελα να ρθω δω, ήθελα να πάω εκεί, άρα έκανα λάθος στην προηγούμενη δισταύρωση, γυρνάω πισω και παίρνω την άλλη διχάλα.οπότε κάποτε θα το βρεις ή δε θα το βρείς, πάντως το σίγουρο είναι ότι ΄δεν θα ξανακάνεις το ίδιο λάθος.
όμως.αν πας στην τύχη, τότε γάματα.είσαι καταδικασμένος, να ξανακάνεις αιώνια τις ίδιες μαλακίες, γιατί κριτήριο δεν έχεις.
άρα φίλε το ερώτημα είναι.πως μπορώ να μάθω τι θέλω?
συνοψιζοντας λοιπον ...
θα μαθουμε απο τα λαθη μας, αν τελικα μαθουμε τι θελουμε ,αλλα αυτο θελει χρονο!
χμμμμ δεν μ ακουγεται κι ασχημο!
δεν ξέρω αν το να μάθουμε τι θέλουμε θέλει μόνο χρόνο
νομίζω ότι πιο πολύ θέλει ΠΡΟΘΕΣΗ.
έχω την αίσθηση ότι στη φάση που είμαστε(στη μέση της βιολογικής μας ζωής και υγιείς) έχουμε άφθονο χρόνο.
αυτό που νιώθω ότι η λείπει είναι η ΠΡΟΘΕΣΗ να μάθουμε τι θέλουμε και η ΜΕΘΟΔΟΣ.
η ΠΡΟΘΕΣΗ λείπει γιατί μας γαμάει τη ζωή η ΜΗΧΑΝΙΚΟΤΗΤΑ.(μ άλλα λόγια ζώντας στην τύχη...καληνύχτα κι έφεξε)
η ΜΕΘΟΔΟΣ λείπει γιατί απλά...λείπει, ενέκα το θέμα δύσκολο και καινούριο.
δες τι λέει ο παβλίνας στο how to find your purpose in life
www.stevepavlina.com
κάνοντας λάθη.....μαθαίνουμε ότι ζούμε....
@ mosaic θα προτιμουσα να το δουμε πιο απλα..
Τα λαθη εκτος απο αδυναμια ειναι και αναγκη.
Ειναι απαραιτητη μεσα μας εκεινη η οψη που μας λεει οτι δεν πειραζει αλλα μπορεις και καλυτερα.
Δεν ειναι μονο η γνωση που ερχεται μεσα απο τα λαθη αλλα μερικες φορες και η επιγνωση.
Τωρα πια ειναι σιγουρο οτι ολοι μας ,ζουμε με προθεσεις, τις οποιες εξαϋλώνουμε με λανθασμενες μεθοδους, που τις γαμαει η μηχανικοτητα ,ειδικα αυτη που εχει να κανει με τον χρονο.¨
το ζητουμενο λοιπον δεν ειναι να βρω τον "δρομο/σκοπο" μου για να μην κανω λαθη,το ζητουμενο ειναι...
να ζω,να κανω λαθη ,να ειμαι εδω να τα αναγνωριζω ,και να μαθαινω απο αυτα.
Αφου λοιπον θα μπορω να τα κανω ολα αυτα θα ειμαι σιγουρα σε σωστο "δρομο" .
Ασε με να κανω λαθος ....αλλα αν το βλεπεις πεστο μου!
Αλλωστε προς τι η εκθεση?
You have an outstanding good and well structured site. I enjoyed browsing through it »
Λάθη που κάναμε μικροι και μας πόνεσαν, όπως π.χ. έχει πεί ο ποιητής, 'ακουμπησα το χερι μου στο σιδερο και κάηκα", έχουν μπει στο συστημά μας, έτσι ώστε να μην επαναλάβουμε τη βλακεία. Βέβαια, περίεργα όντα εκ φύσεως, θέλουμε να δοκιμάσουμε εάν καιγόμαστε και στα νέου τυπου ατμοσίδερα, οπότε, το ξανακάνουμε, αν και δεν το θεωρούμε λάθος την προκειμένη στιγμή, αλλά δοκιμή. Εξελίσσονται όλα, και θεωρώ ότι οι λέξεις λάθος ή σωστό είναι απλά επινοημένες από κάποιους πολύυυ παλιά έτσι ώστε να οριοθετηθούν καταστάσεις. Στην υπόθεση του σίδερου, η ανάμνηση είναι ο πόνος που προκλήθηκε και πλέον έρχεται να προστεθεί ο "φόβος" μην πονέσουμε και όχι το ότι ήταν λάθος να ακουμπήσουμε την καυτή πλάκα. Άρα, μέσω του λάθους μπήκε ο φόβος και ναι, σε αυτήν την περίπτωση, μάθαμε. Σε άλλες πάλι δεν είναι τόσο εμφανές, και απλα είναι κατά πόσο διαθέτει ο καθένας τετρακίνηση για να ανταπεξέλθει στις καθημερινές λακούβες...
Δημοσίευση σχολίου