Κοσμικόν !

Το πόσο μικρό κομμάτι της δημιουργίας είμαστε ξεχνιέται καμιά φορά και έχει πραγματικά πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, το να παρατηρεί κανείς, πόσο οι άνθρωποι γύρω του ταυτίζονται με ιδιότητες και συμπεριφορές της ύλης που μας περιβάλει .

Εξ ίσου ενδιαφέρουσα ( ή και περισσότερο) είναι και η αυτοπαρατήρηση σ αυτό!

Δείχνει με τον πιο γραφικό τρόπο τον λόγω και τον τρόπο που ζούμε. Από τις αντιδράσεις στα αποκαΐδια δίπλα μας μέχρι τις ερωτικές μας στιγμές, που όσο και όποιοι έχουν την τύχη να τις βιώνουν ,τις κόβουμε και τις ράβουμε στα μέτρα μας.
Κι αυτό γιατί ,μάλλον είναι στην ανθρώπινη φύση μας να θέλουμε να δείχνουμε μεγάλοι και σημαντικοί στον μικρόκοσμο μας .

" Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς:

μην την εξευτελίζεις

μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,

μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,

γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την,

στων σχέσεων και των συναναστροφών

την καθημερινήν ανοησία,

ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική."

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Θα μου πεις ,τι ,το καινούργιο μας λες τώρα?
Τίποτα το καινούργιο ,απλά το θυμήθηκα πάλι και το λέω.

Μπορώ?

(κοινές "εμμονές")