...Πως περναν τα χρονια ( ! ) ;

Όταν ήμουν 14, ήλπιζα ότι μια ημέρα θα είχα ένα κορίτσι να κάθεται δίπλα μου........και οτι θα μπορουσα μαζι της να βρω τον εαυτο μου.
Όταν ήμουν 16, βρήκα ένα κορίτσι, αλλά δεν υπήρξε κανένα πάθος μεταξύ μας. Μόνο περιέργεια.
Έτσι αποφάσισα ότι χρειαζόμουν ένα θερμό κορίτσι με ερωτική φλόγα και πάθος που να απολαμβάνει τη ζωή.....
Μετα το σχολειο, όταν ήμουν 19 βρήκα ένα κορίτσι με πάθος και ερωτική φλόγα, αλλά ήταν πάρα πολύ συναισθηματική. Ήθελε να το κάνουμε συνέχεια με όλους τους τρόπους, με βοηθούσε πολυ και σε πολλα .
Έτσι λοιπον καταλαβα ότι χρειαζόμουν ένα σταθερό κορίτσι...............καποια που θα με βοηθουσε να βρω τον εαυτο μου.
Οταν εγινα 24 και παρ ολο που η σεξουαλικοτητα της με ειχε περασει απο αρκετες δοκιμασιες και, αναγκαζομουν που και που να θυμαμαι την ερωτικη μας φλογα με αλλους παρτενερ,καταλαβα οτι ειχα βρει ένα πολύ σταθερό κορίτσι.
Ομως αυτο ειχε αρχισει να γινεται βαρετο. Είχα καλή δουλειά, κάναμε εκδρομές, αλλά ήταν πολύ προβλέψιμη . Τα θεωρούσε όλα δεδομένα και δεν διασκεδαζε με τιποτα.
Η ζωή μου ήτανε τόσο flat που αποφάσισα ότι χρειαζόμουν ένα κορίτσι με κάποιο ενθουσιασμό............καποια που θα με βοηθουσε να βρω τον εαυτο μου.
Όταν ήμουν 27, βρήκα ένα συναρπαστικό κορίτσι, αλλά δεν θα μπορούσα να συμβαδίσω με αυτήν. Αναποφάσιστη, ορμούσε από το ένα πράγμα στο άλλο, μη μένοντας ποτέ σε τίποτα. Από ανασφάλεια, έκανε επιπόλαιες επιλογές και φλέρταρε με τον καθένα που συναντούσε.
Με κατάντησε θλιμμένο αλλά και ευτυχή. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και πολύ ενεργητική, αλλά χωρίς κατεύθυνση.
Έτσι αποφάσισα να βρω ένα κορίτσι συγκροτημένο...
Στα 30 μου, ξαναγυρισα σ εκεινο το έξυπνο, συγκροτημένο και κοινωνικά φιλόδοξο κορίτσι που ειχα γνωρισει στα 19 και που τα πόδια της πατούσαν σταθερά στο έδαφος....
Στα 31 την παντρεύτηκα....
Ήταν όμως τόσο συγκροτημένη και προγραμματισμένη που ηθελα δεν ηθελα επρεπε να γινω και 'γω.Ετσι στα 35 ηρθαν τα παιδια .... εφεραν την ευτυχια... και πηραν την ενεργεια...
Μετα απο επισταμενες μελετες καταλαβα οτι ουτε εκει θα μπορουσα να βρω τον εαυτο μου!
Επρεπε λοιπον παλι να ψαξω πηγες,για να βρω ..τι αλλο?... τον εαυτο μου.
Η τεχνολογια ηταν παντα καλος μου συμμαχος, κι ετσι στα 37 μου ,πισω απο το "γυαλι", εμφανιστηκε, η πιο γλυκια ανατολιτισα μουσα που θα μπορουσε να μου φερει το πιο μαγικο τζινι (κοιτα κατω) !
Ομως τα προβληματα ηταν ακομα περισσοτερα γιατι εκει που πηγαινα να βρω τον εαυτο μου, αυτος εξαφανιζοταν. Τον κυνηγουσα συνεχεια να βρει λυσεις και μολις τις εβρισκα δεν ηταν ποτε ικανοποιητικες.
Ετσι λοιπον κατεληξα οτι αν πραγματικα ηθελα να βρω τον εαυτο μου θα επρεπε να μεινω μονος για καποιο χρονικο διαστημα.
Τώρα ειμαι 40 χρόνων και ψάχνω ένα απλό ξανθό (η και μελαμψο)κορίτσι με αγαλματένιο κορμί, ατελείωτα πόδια και αρκετα μεγάλα βυζιά...
(η αλλιως... προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου οτι δεν θα τον βρω ποτε και καλον θα ειναι μια και βρεθηκα εδω τουλαχιστον να περασω ευχαριστα )
Καλά δεν κάνω;